«Είμαστε πολύ δυνατοί οι άνθρωποι. Οτιδήποτε κι αν σκεφτούμε,
οτιδήποτε κι αν μπορούμε να δούμε μέσα στο μυαλό μας, μπορούμε να το χτίσουμε.»
Αυτά τα τόσο απλά, μα τόσο σπουδαία λόγια είναι λόγια της Alicia Keys, αυτής της ξεχωριστής μουσικού με το πιο λαμπερό χαμόγελο που έχω δει ποτέ σε άνθρωπο.
Η Alicia είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι από εκείνα τα άτομα που
φέρουν μια εσωτερική λάμψη. Και όταν αυτή η λάμψη συνδυάζεται με ένα τόσο
μεγάλο ταλέντο όπως το δικό της, η επιτυχία είναι δεδομένη θα έλεγε κανείς. Και
θα έκανε λάθος! Δεν ήταν καθόλου εύκολος ο δρόμος της στη μουσική. Η κοπέλα με
την απίστευτη φωνή, τα υπέροχα γυρίσματα και την μοναδική δημιουργική
ικανότητα, δυσκολεύτηκε πολύ μέχρι να τα καταφέρει.
Η δημιουργός που έχει γράψει τραγούδια-ορόσημα για την παγκόσμια μουσική, όπως το Falling, το No one, το If I ain’t got you ή
το New York είχε απορριφθεί πολλάκις
από τις δισκογραφικές εταιρείες. Η ίδια έχει πει ότι ενώ δούλευε για μήνες στο
στούντιο τραγούδια τα οποία η ίδια πίστευε πολύ, όταν τα παρουσίαζε στους παραγωγούς
της έλεγαν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα κυκλοφορήσουν. «Ήθελα να κλάψω,
και το έκανα. Έχω κλάψει πολύ.» Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Από ένα σημείο και
μετά, αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν κάποιον άλλον να πιστέψει σε εκείνη. Ήταν αρκετό
που πίστευε εκείνη στον εαυτό της και στις δυνατότητές της.
‘Ετσι, η τριανταεξάχρονη, σήμερα, Alicia έχει
πουλήσει εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, έχει κερδίσει πολλαπλά βραβεία Grammy, η μουσική της
παίζεται στα ραδιόφωνα σε όλο τον κόσμο και τυγχάνει ιδιαίτερου σεβασμού από
τους συναδέλφους της. Έχει κάνει πολύ ενδιαφέρουσες συνεργασίες, όπως εκείνη με
τον Usher το 2004 στο κομμάτι My Boo ή
πιο πρόσφατα με τον Jay Z στο Empire State of Mind (που ουσιαστικά είναι
διασκευή του New York).
Έχει χαρίσει όμορφες στιγμές στο κοινό σε συναυλίες άλλων καλλιτεχνών, όπως το
2008 στο Τόκυο στη συναυλία των Coldplay,
όπου εμφανίστηκε στην σκηνή ως δια μαγείας και έπαιξε το Clocks πιάνο, σαν να ήταν κανονικό μέλος του συγκροτήματος.
Η Alicia Keys είναι η ζωντανή απόδειξη του ότι η αποτυχία αποτελεί το
καλύτερο εφαλτήριο για την επιτυχία. Ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, αντιθέτως
πρέπει να παλεύουμε για τα όνειρά μας. Ότι σε έναν “man’s world”, υπάρχει χώρος για γυναίκες με ταλέντο, θέληση και πίστη
στον εαυτό τους.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αγαπώ την Alicia Keys. Και για πολλούς ακόμη: πέραν
από τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο παίζει πιάνο, πέρα από την μοναδική
φωνή της, την αγαπώ για τον τρόπο που εμψυχώνει τους ανθρώπους (είναι συχνά
ομιλήτρια σε εκδηλώσεις με σκοπό να κινητοποιηθούν νέοι άνθρωποι, μαθητές, κλπ.),
για την μαχητικότητά της, για την ευαισθησία της σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον και τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Την αγαπώ για αυτό που είναι συνολικά.
