ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ την Zaz

Συχνά, βλέποντας και ακούγοντας την Ζαζ, κάνω έναν ακούσιο παραλληλισμό ανάμεσα σε εκείνην και τον πολυαγαπημένο μου Christophe Maé και την τοποθέτησή τους στη Γαλλική μουσική σκηνή. Υπό την έννοια ότι και οι δυο τους συνδυάζουν την τζαζ, την soul, το blues και ένα ιδιότυπο τραγούδισμα που συνοδεύεται από κάποιους, όχι απαραιτήτως θλιμμένους, λυγμούς.

Η υπέροχη Zaz γεννήθηκε το 1985. Παίζει αρκετά μουσικά όργανα (βιολί, πιάνο, κιθάρα), ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα τραγουδιού και χορωδιακού τραγουδιού.  Το 2000, κέρδισε υποτροφία για να παρακολουθήσει σπουδές στο Centre for Musical Activities and Information του Bordeaux. Το 2001 έγινε μέλος στην μπλουζ μπάντα “Fifty fingers” και από κει και έπειτα συμμετείχε σε διάφορα γκρουπ, συχνά πολυπληθή, και έκανε εμφανίσεις σε διάφορα φεστιβάλ στη Γαλλία.

Η μεγάλη επιτυχία ήρθε για εκείνην το 2010, σε ηλικία 25 ετών, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο το όνομά της. Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο στην Ρωσία (!) και την Αυστρία, διπλά πλατινένιο στην Γερμανία, την Πολωνία και την Ελβετία, τριπλά πλατινένιο στο Βέλγιο και «διαμαντένιο» στη Γαλλία. Το πιο γνωστό κομμάτι του συγκεκριμένου άλμπουμ, το Je veux, όχι απλώς αποκάλυψε το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της, αλλά μας έκανε και να την συμπαθήσουμε, μιας και φανερώνει την νοοτροπία της, εστιάζοντας στα ουσιαστικά πράγματα σε αυτή την ζωή. Επίσης ενδεικτικό της ποιότητας αυτού του πρώτου άλμπουμ είναι το Le long de la route.

Το 2013 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ της με τίτλο Recto Verso που γνώρισε εξίσου μεγάλη επιτυχία με το πρώτο σε όλες τις προαναφερθείσες χώρες πλην της Ρωσσίας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το On ira, που αποτελεί έναν ύμνο στην ανθρωπότητα και στην πολυπολιτισμικότητα. Η Zaz εκφράζει μέσα σε λίγα λεπτά την αγάπη της για τα ταξίδια, τη μουσική, τη γη, το σύμπαν, τις διάφορες φυλές και την διαφορετικότητά τους. Είναι γεμάτη αγάπη για τους ανθρώπους και για την ζωή. Στο ίδιο άλμπουμ, περιέχεται και το Cette journée που μιλά για τη σημασία μιας μέρας στη ζωή μας.

Προς το τέλος του 2014, η Zaz κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ της με τίτλο Paris, που είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην πόλη του φωτός και γνώρισε και αυτό μεγάλη επιτυχία σε αρκετές χώρες (αλλά όχι ιδιαίτερη στη χώρα μας, σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο). Ξεχωρίζει η εκδοχή του Les Champs-Élysées, εξίζου τζαζ με το αρχικό, και το κομμάτι La Parisienne  (μία ακόμη ομοιότητα με τον Christophe Maé, που κυκλοφόρησε κι αυτός τραγούδι με τον ίδιο τίτλο μεταγενέστερα- το 2016), που παραπέμπει στην ατμόσφαιρα των τραγουδιών της Edith Piaf. Στην πραγματικότητα, όλο το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από αυτή την ατμόσφαιρα, όπως είναι προφανές και στο ρυθμικό Paris sera toujours Paris.

Η Zaz έχει επίσης κυκλοφορήσει δύο live άλμπουμ, από τις περιοδείες της ανά τον κόσμο, το δεύτερο εκ των οποίων το 2015. Έχουν επομένως περάσει 3 χρόνια από την τελευταία της παρουσία στη δισκογραφία. Περιμένω εναγωνίως να δω τι μας επιφυλλάσσει για το μέλλον η Zaz. Και είμαι σίγουρη πως θα εξακολουθήσω να είμαι τόσο μαγεμένη και θαμπωμένη από εκείνη, και όχι από την νύχτα όπως λέει στο υπέροχο Eblouie par la nuit, που έντυσε μουσικά το "Dead Man Down".

Αγαπώ τη Zaz γιατί όταν τραγουδάει, ακούω το χαμόγελό της!