Μετακομίσαμε στη Γλυφάδα από τα Πατήσια στην αρχή
της τετάρτης δημοτικού. Όμως, μπορώ να πω ότι
είμαι παιδί των νοτίων προαστίων. Και παρότι αυτό μπορεί να ηχεί άσχημα σε
κάποιους, που έχουν ίσως πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τους «Γλυφαδιώτες» ή τους
«Βουλιώτες», δε με πειράζει. Αγαπώ πολύ τα νότια (και νοτιανατολικά προάστια)
της Αθήνας και θα καταλάβετε γιατί ευθύς αμέσως.
Αν αγαπώ τα νότια, δεν είναι γιατί έχουν πολύ καλές αγορές
(με κορυφαία της Γλυφάδας ως προς το μέγεθος, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες και
εκείνες του Ελληνικού και της Βούλας). Δεν είναι, ακόμα, γιατί δίνουν
πολυάριθμες επιλογές για φαγητό, καφέ και βραδινές εξόδους, μιας και συνυπάρχουν,
σε απόσταση λίγων λεπτών, η μπιφτεκούπολη της Γλυφάδας, τα βλάχικα της Βάρης,
οι ψαροταβέρνες του Καβουρίου και οι πιο εκλεπτυσμένες επιλογές για φαγητό στη
Βουλιαγμένη, αλλά και σε Γλυφάδα/Βούλα. Ούτε τα αγαπώ γιατί το βράδυ, υπάρχει κάτι για όλους: μπαράκια,
θορυβώδη ή πιο ήσυχα, ζωντανή ελληνική ή ξένη μουσική, κλπ.
Κι αν θελήσω κόσμο, παρέα, βαβούρα, ψώνια, είναι μόλις 5
λεπτά μακριά. Κι όταν λέμε κόσμο, εννοούμε πραγματικά «κόσμο», από παντού, από
διάφορες περιοχές της Αθήνας, αλλά και τουρίστες, από διάφορες χώρες.
Κι εκεί κατά το σούρουπο, μπορώ να κοιτάξω προς τη θάλασσα,
από όπου κι αν βρίσκομαι, και να απολαύσω ένα από τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα του
Σαρωνικού.
Να, γι’αυτό αγαπώ τα νότια. Γιατί όσα κάποιοι απολαμβάνουν
στις διακοπές τους, εμείς τα απολαμβάνουμε συνέχεια. Ελπίζω, μόνο, να τα
προσέχουμε και να τα φροντίζουμε τα νότια. Και να τα παραδώσουμε στις επόμενες
γενιές καλύτερα από ό,τι τα παραλάβαμε εμείς.
Υ.Γ. Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με το κινητό μου
και δεν έχουν πειραχθεί καθόλου.