ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τα νότια-νοτιανατολικά προάστια της Αθήνας

Μετακομίσαμε στη Γλυφάδα από τα Πατήσια στην αρχή της  τετάρτης δημοτικού. Όμως, μπορώ να πω ότι είμαι παιδί των νοτίων προαστίων. Και παρότι αυτό μπορεί να ηχεί άσχημα σε κάποιους, που έχουν ίσως πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τους «Γλυφαδιώτες» ή τους «Βουλιώτες», δε με πειράζει. Αγαπώ πολύ τα νότια (και νοτιανατολικά προάστια) της Αθήνας και θα καταλάβετε γιατί ευθύς αμέσως.

Αν αγαπώ τα νότια, δεν είναι γιατί έχουν πολύ καλές αγορές (με κορυφαία της Γλυφάδας ως προς το μέγεθος, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες και εκείνες του Ελληνικού και της Βούλας). Δεν είναι, ακόμα, γιατί δίνουν πολυάριθμες επιλογές για φαγητό, καφέ και βραδινές εξόδους, μιας και συνυπάρχουν, σε απόσταση λίγων λεπτών, η μπιφτεκούπολη της Γλυφάδας, τα βλάχικα της Βάρης, οι ψαροταβέρνες του Καβουρίου και οι πιο εκλεπτυσμένες επιλογές για φαγητό στη Βουλιαγμένη, αλλά και σε Γλυφάδα/Βούλα. Ούτε τα αγαπώ γιατί το βράδυ, υπάρχει κάτι για όλους: μπαράκια, θορυβώδη ή πιο ήσυχα, ζωντανή ελληνική ή ξένη μουσική, κλπ.

Αν αγαπώ τα νότια, είναι γιατί νωρίς το πρωί, μπορώ να κατεβώ στην παραλία της Γλυφάδας ή της Βάρκιζας και να πω μια καλημέρα  με τους ψαράδες, ασχέτως αν θέλω ή όχι να αγοράσω φρέσκα ψάρια. Επίσης, μπορώ να καθαρίσω το μυαλό μου όποια ώρα της μέρας το θελήσω, κάνοντας έναν περίπατο πάνω στο κύμα (Βάρκιζα, Καβούρι-μοναδικό μονοπάτι, Βουλιαγμένη-Λαιμός, Βούλα, Γλυφάδα).

Εναλλακτικά, μπορώ να ανεβώ προς τον Υμηττό και να περπατήσω εκεί. Και αν είμαι τυχερή, μπορεί να συναντήσω κάποια από τις αλεπούδες που συχνά-πυκνά κατεβαίνουν στις κατοικημένες περιοχές ψάχνοντας για φαγητό στα σκουπίδια... ή κάποιο περίεργο πτηνό, όπως μια φορά που είχα δει ένα τεράστιο μαύρο πουλί που ήταν σε μέγεθος σαν εξάχρονο παιδί (!).

Κι αν θελήσω κόσμο, παρέα, βαβούρα, ψώνια, είναι μόλις 5 λεπτά μακριά. Κι όταν λέμε κόσμο, εννοούμε πραγματικά «κόσμο», από παντού, από διάφορες περιοχές της Αθήνας, αλλά και τουρίστες, από διάφορες χώρες.

Αν, πάλι, θελήσω κολύμπι ή θαλάσσια σπορ, όλα είναι στα πόδια μου. Σε πόσες πόλεις στον κόσμο οι κάτοικοι έχουν την ευκαιρία να κολυμπούν, να κάνουν θαλάσσιο σκι, wind surf ή καγιάκ, σε απόσταση 10 λεπτών από το σπίτι τους; Εδώ την έχουμε αυτή τη δυνατότητα, και κάποιοι κολυμπούν χειμώνα-καλοκαίρι. Και τα παιδιά μας μπορούν, εκτός από τις παιδικές χαρές, να παίξουν και στην παραλία, να πετάξουν βότσαλα και να εισπνεύσουν ιώδιο 365 μέρες το χρόνο.

Κι εκεί κατά το σούρουπο, μπορώ να κοιτάξω προς τη θάλασσα, από όπου κι αν βρίσκομαι, και να απολαύσω ένα από τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα του Σαρωνικού. 

Να, γι’αυτό αγαπώ τα νότια. Γιατί όσα κάποιοι απολαμβάνουν στις διακοπές τους, εμείς τα απολαμβάνουμε συνέχεια. Ελπίζω, μόνο, να τα προσέχουμε και να τα φροντίζουμε τα νότια. Και να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές καλύτερα από ό,τι τα παραλάβαμε εμείς.

Υ.Γ. Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με το κινητό μου και δεν έχουν πειραχθεί καθόλου.